اگر چندین سال پیش، از متخصصین مدیریت هویت این سوال پرسیده میشد که آیا تصور میکنند که استفاده از بیومتریک برای مدیریت هویت فردی میتواند به روندی کلی برای امنیت احراز هویت تبدیل شود، پاسخ اکثر آنها میتوانست این باشد که از این تکنولوژی در برخی زمینه ها میتوان استفاده نمود و تنها تعداد اندکی از آنها قادر به پیش بینی مقیاس و وسعت بزرگ برخی از موارد بکارگیری بزرگتر در سراسر جهان بودند.
دلیل بکارگیری تکنولوژی بیومتریک آن است که تاکتیک های احراز هویت قدیمی همچون استفاده از رمز عبور/نام کاربری برای هویت فردی ناکافی و تنها گواهی برای مالکیت یا آگاهی فرد بوده است. سیستم های بیومتریک از مزایای منحصر به فردی برخوردار هستند، چرا که این سیستم ها برای تشخیص افراد روی اینکه “چه کسی هستند” تکیه دارد نه اینکه “چه میدانند” یا “چه دارند“.
برای آن دسته از افرادی که بیومتریک ها را بکار گرفته اند یا در حال فکر روی بکارگیری آنها هستند، مهمترین سوالی که پیش از بکارگیری این سیستم ها تا حدودی با توجه به پیشرفت این صنعت مطرح میشود این است که آیا باید از یک سیستم بیومتریکی تک وجهی یا چندوجهی استفاده نمود. سیستم های بیومتریکی چندوجهی برای صنایعی که نیازمند دقت و امنیت بالا هستند به مناسبترین راهکار تبدیل شده اند. برخلاف بیومتریک های تک وجهی که تنها از یک بیومتریک استفاده میکنند، بیومتریک های چندوجهی از دو بیومتریک مختلف استفاده میکنند. بر اساس تحقیقات ما، سیستم های بیومتریکی چندوجهی مزیت های بیشتری نسبت به سیستم های بیومتریکی تک وجهی یا سیستم های احراز هویت قدیمی دارند.
در این مقاله 5 دلیل اصلی برای بکارگیری بیومتریک های چندوجهی مورد بررسی قرار خواهد گرفت:
1. دقت: بیومتریک های چندوجهی از اطلاعات دو یا چند بیومتریک مختلف – (به عنوان مثال، اثرانگشت و الگوی رگ انگشت؛ یا اثرانگشت و عنبیه و صدا) استفاده میکنند، این در حالی است که سیستم های بیومتریکی تک وجهی از اطلاعات تنها یک بیومتریک – (به عنوان مثال، اثرانگشت، عنبیه، کف دست، امضا، صدا، شکل دست یا چهره) استفاده میکنند. دقت یک سیستم بیومتریکی چندوجهی معمولا با توجه به تعداد خطاهای دریافت تصویر و خطاهای تطابق محاسبه میشود. خطاهای دریافت تصویر شامل عدم-موفقیت-در-دریافت (FTA﴾ و عدم-موفقیت-در- ثبت ﴿FTE﴾ میشود، این در حالی است که خطاهای تطابق شامل نرخ-عدم-تطابق-غلط (FNMR﴾ و نرخ-تطابق- غلط ﴿FMR﴾ میشود؛ در FNMR به فرد مجاز دسترسی داده نمیشود و در FMR به یک فرد غیرمجاز اجازه ی دسترسی داده میشود. سیستم های بیومتریکی چندوجهی تقریبا نرخ FTE، FMR و FTA برابر صفر دارند، چرا که هر یک از سیستم های زیرمجموعه ی این بیومتریک ها درستی ادعای کاربر را از وجوه مختلف بررسی و اعتبارسنجی میکنند. ماژول تست کننده از استراتژی های ادغامی مختلف استفاده میکند تا نتیجه ی بررسی هر یک از سیستم های زیرمجموعه بیومتریک چندوجهی را تحلیل و نتیجه را اعلام کند. به همین دلیل است که بیومتریک های چندوجهی دقیق تر از بیومتریک های تک وجهی و هر سیستم احراز هویت دیگری هستند.
2. تشخیص بیشتر و قابل اعتمادتر: یک سیستم بیومتریکی چندوجهی، سطح بالاتری از اطمینان را برای تطابق دقیق در حالت های تایید و تشخیص فراهم میسازد. از آنجایی که سیستم های بیومتریکی چندوجهی از چندین ویژگی بیومتریکی مختلف استفاده میکنند، هر یک از این ویژگی ها میتوانند گواهی مضاف بر اصالت و صحت هر یک از ادعاهای هویتی باشند. به عنوان مثال، الگوی حرکات ﴿طرز راه رفتن﴾ دو تن از اعضای یک خانواده یا به صورت اتفاقی دو فرد مختلف میتواند مشابه یکدیگر باشد. در این شرایط خاص، یک سیستم بیومتریکی تک وجهی که تنها بر اساس تجزیه و تحلیل الگوی گام برداشتن افراد باشد میتواند به تشخیصی غلط منتهی شود. در صورتی که به این سیستم بیومتریکی ویژگی های تطابق اثرانگشت یا رگ انگشت افزوده شود، سیستم مربوطه به قطع نرخ تشخیص بیشتر و بهتری خواهد داشت؛ چرا که علاوه بر تشابه طرز گام برداشتن دو فرد، غیر ممکن است که اثرانگشت/الگوی رگ انگشت آنها نیز مشابه یکدیگر باشند.
3. امنیت بیشتر: مزیت دیگر یک سیستم بیومتریکی چندوجهی استفاده ی آن از متدهای تشخیص مختلف است. یک سیستم میتواند تنظیمات تشخیص آستانه ای بالاتری را حفظ کند و یک مدیر سیستم میتواند با توجه به سطح امنیت موردنیاز خود اقدام به تصمیم گیری کند. برای یک محل/منطقه شدیدا امنیتی شاید نیاز باشد که از سه سیستم تشخیص بیومتریکی استفاده شود و برای یک محل/منطقه نه چندان امنیتی شاید وجود یک یا دو بیومتریک مختلف برای اعتبارسنجی افراد کافی باشد. به هر دلیل ناشناخته ای که باشد، در صورت عدم کارکرد هر یک از سیستم های تشخیصی، سیستم شما باز هم میتواند از یک یا دو نوع از این بیومتریک ها برای تشخیص دقیق یک فرد استفاده کند. بدین شکل احتمال ورود یک فرد غیرمجاز به شکل قابل توجهی کاهش پیدا میکند.
4. آسیب پذیری: تقلید بزرگترین خطری است که سیستم های احراز هویت را تهدید میکند. سیستم های بیومتریکی تک وجهی و همچنین چندوجهی گاهی اوقات در برابر تقلید آسیب پذیر هستند. تقلید هنگامی اتفاق می افتد که یک فرد غیرمجاز پتانسیل جا زدن خود به عنوان یک فرد مجاز را داشته باشد. تهدیدات بالقوه ی ایجاد شده به خاطر انگشتان تقلبی یا مصنوعی توسط یک تیم تحقیقاتی مورد بررسی قرار گرفت و نتایج این آزمایش نشان داده است که انگشتان مصنوعی نسخه برداری شده با استفاده از قالب های پلاستیکی میتوانستند در 11 سیستم اثرانگشت تست شده ثبت شوند و در فرآیندهای اعتبارسنجی با احتمالی بین 100-68٪ (بسته به سیستم مورد نظر) مورد تایید قرار بگیرند. در چنین شرایطی، دستگاه های سخت افزاری ثانویه که بر سیستم های احراز هویت چندوجهی متکی هستند و به صورت همزمان با هم کار میکنند (همچون بیومتریک اثرانگشت هوشمند/سیستم تشخیص رگ انگشت با عملکرد تشخیص زنده بودن فرد)، میتوانند امکان تقلید را از بین ببرند. “عملکرد تشخیص زنده بودن افراد” به قابلیتی در یک سیستم بیومتریکی چندوجهی گفته میشود که در آن بین یک نمونه زنده و تقلبی تمایز قائل شده و معمولا با کمک ارزیابی ویژگی های بیومتریکی همچون میزان رطوبت، ضربان، جریان خون، دما و غیره انجام شود.
5. پذیرش کاربر: از آنجایی که سیستم های بیومتریکی چندوجهی دقیقتر و قابل اعتمادتر بوده و از گزینه های امنیتی بیشتر و قابلیت دفع حملات تقلیدی برخوردار هستند، این سیستم ها در بسیاری از کشورهایی که از این سیستم ها در طیف بزرگ و بزرگتر استفاده میکنند به صورت گسترده تری مورد پذیرش قرار میگیرند. سیستم های بیومتریکی بکار گرفته شده ای که شامل پایگاه داده های جمعیتی در مقیاس بزرگ اند در حال تبدیل شدن به سیستم های چندوجهی هستند. با این حال در مکانهایی که امنیت و دقت از اهمیت بالایی برخوردار است، فارغ از اینکه مکان موردنظر چقدر کوچک باشد، استفاده از سیستم های چندوجهی تبدیل به امری همه گیر شده است.
نتیجه
میزان دقت و قابلیت اعتماد ناکافی به سیستم های احراز هویت قدیمی و سیستم های بیومتریکی تک وجهی باعث شده است که بسیاری از کاربران از سیستم های بیومتریکی چندوجهی استفاده کنند تا بدین شکل حداکثر سطح دقت در سیستم های احراز هویت را فراهم کنند. یکی از موضوعاتی که در اینجا باید بدان اشاره کرد بحث حریم شخصی افراد است؛ حریم شخصی جنبه ای اساسی در سیستم های بیومتریکی چندوجهی بکار گرفته شده است. طراحی سیستم بیومتریکی چندوجهی موردنظر باید این اطمینان را به افراد دهد که حریم شخصی آنها و اطلاعات مربوط به آنها در معرض تهدید قرار نمیگیرد. اطلاعات فردی تنها باید تحت شرایط خاص و برای دلایل مشخص جمع آوری شوند و تنها برای هدفی که جمع آوری شده بوده اند مورد استفاده قرار بگیرند.
در صنایعی که وجود نهایت امنیت و دقت تبدیل به یک باید شده باشد و در مواردی که یک اشتباه ساده بتواند منجر به مرگ بسیاری از افراد یا تخریب شدید زندگی نرمال آنها شود، به سیستم های بیومتریکی چندوجهی نیاز است. یک سیستم بیومتریکی چندوجهی برای صنایعی چون بهداشت و درمان، کارت شناسایی فردی (کارت اینترنتی (eID﴾ یا کارت ملی) و صنایع مالی بهترین و مناسبترین گزینه است. بسیاری از کشورهای توسعه یافته همچون آمریکا، ژاپن، انگلستان، فرانسه، آلمان و کانادا در حال حاضر از سیستم های بیومتریکی چندوجهی برای ثبت رای دهندگان، کارت شناسایی ملی، پروژه های بهداشت ملی یا پاسپورت دیجیتال استفاده نموده اند. کشورهای در حال توسعه و جهان سوم نیز گوی سبقت را از کشورهای توسعه یافته ربوده و درحال بکارگیری سیستم های بیومتریکی چندوجهی هستند.
منبع: بلاگ M2SYS
