مدارسی ایمن، با سیستم های امنیتی
چالش بزرگی که پیش روی مدیران مدارس وجود دارد، کسب اطلاعات درست در مورد چگونگی ایجاد امنیت است. بودجه ی محدود مدارس و محرومیت آنها از منابعی اختصاصی برای مدیریت سیستم های امنیتی، مدیران را بر آن میدارد که راهکارهای مقرون به صرفه ای را به کار بگیرند که به آسانی نصب، استفاده و نگهداری میشوند.
نقطه شروع کجاست؟
گام نخست در تنظیم یک برنامه امنیتی و انتخاب سیستم های درست، ترسیم و فهم تهدیدها و نیازهای پیش رو است. پیشنهاد میشود که در ابتدا برآیندی از تهدیدها انجام داده، نگاهی به اطلاعات بیاندازید و ببینید که چه اتفاقی در آن محدوده، شهر، استان و یا غیره رخ میدهد. پس از آن، با توجه به شرایط محیطی میتوانید شروع به تمرکز روی یک سری از مسائل خاص کنید.
استفاده از سامانه های موروثی
از آنجایی که مسئله بودجه به عنوان محدودیتی جدی برای مدارس مطرح است. اطمینان حاصل کردن از بکارگیری کامل سامانه های موروثی، توصیه ای هوشمندانه است. با این اوصاف به نظر میرسد که با رویکردی آگاهانه نسبت به هزینه ها میتوان از داشته ها و زیربناهای فعلی مدارس تا جایی که امکان دارد استفاده برد.
مدارس میتوانند از منابع سرمایه گذاری شده فعلی موجود در سیستم های آنالوگ قدیمی استفاده کنند و در همین حین با استفاده از دستگاه های Encoder، به سیستم های IP مدرن تر کوچ کنند؛ این کار امکان تلفیق دوربین های تحت شبکه را با سیستم های فعلی فراهم خواهد کرد.
کاربردی بیش از امنیت
یک راه برای داشتن بیشترین مقدار استفاده از سیستم های امنیتی مدارس، تبدیل این سیستم ها به سیستم هایی با ꞌاستفاده دوگانهꞌ است. قرار دادن دوربین های IP در مدارس، کاربردهایی بیش از فراهم سازی امنیت را برای مدارس و والدین به همراه دارد؛ با وجود این دوربین ها، والدین میتوانند به مشاهده چگونگی تعامل فرزاندانشان در کلاس بپردازند و مدیران مدارس میتوانند به صورت دورادور کلاسها را بازبینی و نظارت کنند بدون اینکه حضور فیزیکی آنها در کلاس بر شیوه معمول ارائه دروس اخلال ایجاد کند.
مقاومت در برابر سیستم های امنیتی
علی رغم اهمیت سیستم های امنیتی، مقاومت هایی از جانب والدین و مدیران مدارس در برابر این سیستم ها وجود دارد؛ آنها نگران امنیت این اطلاعات و تبدیل آن به یک سیستم امنیتی “ناظر کل-big brother ” هستند. والدین نسبت به اطلاعات ذخیره شده نگرانند که مبادا به بیرون درز کند و در دست افراد بی صلاحیت بیفتد.
مشترکین سیار
فضای مدارس، فضای پویایی است؛ دانش آموزان و معلمان بین کلاسها جابجا میشوند، والدین فرزندان خود را به مدارس میاورند و از مدارس میبرند و کودکان مشغول فعالیت های ورزشی در محیط باز و غیره هستند. مدیران مدارس و پرسنل امنیتی نیز در مدرسه جا بجا میشوند، بنابراین به یک راهکار سیار نیاز دارند. شاید بزرگترین ویژگی مورد مطالبه افراد قابلیت تحرک – قابلیت دسترسی از گوشی تلفن یا تبلت- باشد. به عنوان مثال، در ساعات تعطیلی مدارس، چه در زمین فوتبال و چه در محوطه پارکینگ، نیاز به قابلیت حرکت وجود دارد.
کلیدهای هشدار سیار
مدارس، به عنوان بخشی از سیاست امنیتی شان، برای گزارش گیری از هرگونه اتفاق یا فرد مشکوک، بر دانش آموزان و پرسنل خود متکی هستند. سیستمهای امنیتی ثابت، نقطه ضعف بزرگی در پوشش دهی مناطق باز و ایمن سازی افراد در حال حرکت در آن مناطق را دارند. در مدارس و محوطه دانشگاه ها، مناطق باز زیادی وجود دارد که در این مناطق، راهکارهایی همچون قراردهی کلیدهای هشدار سیار و نظارت ویدئویی امری همیشه عملی نیست. برای غلبه بر این مشکل، میتوانیم از محبوبیت تلفن های هوشمند و اپلیکیشن هایی همچون “کلید هشدار سیار” استفاده کنیم.
این کلیدها همراه دبیران در مدرسه هستند و از طریق یک شبکه بیسیم به سیستم های امنیتی مختلف مدرسه متصل هستند. این سیستم، سیستمی باز است و با توجه به نیازهای خاص مدارس، به راحتی میتواند توسعه یافته و با سیستم های دیگر تلفیق شود. این سیستم ها عبارتند از: سیستم های اعلام عمومی، سیستم های مدیریت ویدئویی (VMS)، سیستم های کنترل دسترسی و یا حتی سیستم ایمیل مدارس برای ارسال ایمیل هنگامی که اتفاقی رخ میدهد.
امنیت کودکان، اولویت اول
مدارس مسئولیت تضمین امنیت و رفاه فرزندان را بر عهده دارند. اگرچه که احتمال فجایعی همچون کشتار در مقیاس بزرگ بسیار ضعیف است، با این حال هنوز هم باید به یافتن راه هایی برای حفظت از کودکان خود بپردازیم. استفاده از یک رویکردی لایه لایه که ترکیبی از تکنولوژی و شرایط خاص یک مدرسه باشد، بهترین راه انجام این کار است.
برگرفته از مجله asmag
