بازار بیومتریک های آسیایی با سرعت زیادی در حال رشد است، چرا که کشورهایی چون چین، ژاپن، هند و کره ی جنوبی از جمله کشورهای پیشگامی میباشند که متضمن درجه ی حفاظت بهتر و بالاتر هستند. طبق تحقیق صورت گرفته توسط شرکت اینک وود، انتظار میرود که تا سال 2026، بازار این منطقه، نرخ رشد مرکب سالیانه ای برابر با 20 درصد رشد داشته باشد.
بانک ها یکی از اصلی ترین مصرف کنندگان تکنولوژی بیومتریک هستند. استفاده از سیستم های بیومتریک در بانک ها، نه تنها جهت بهبود وضعیت امنیت صورت میگیرد، بلکه موجبات آسایش بیشتر مشتریان را نیز فراهم میسازد؛ راهکارهایی چون بیومتریک های تشخیص صدا، به سرعت و به آسانی قادر به تایید هویت یک مشتری هستند.
چه چیزی باعث رشد بیومتریک ها میشود؟
چندین فاکتور مختلف باعث بکارگیری تکنولوژی بیومتریک در بخش بانکداری میشوند. دیجیتال سازی سریع سرویس های بانکی، در کنار نیاز به هویت سنجی دقیقتر مشتریان و کارمندان جهت جلوگیری از سرقت هویت آنها، باعث ایجاد استانداردی برای بکارگیری سیستم های بیومتریک در بانک ها شده است.
سیستم های کنترل دسترسی بیومتریک، با افراد اجازه میدهند تا بدون هیچ دردسری و به صورت سفارشی سازی شده به عملیات ها، فضاهای پیرامونی و دارایی های حساس دسترسی پیدا کنند. این تکنولوژی برای مدیریت و اجرا بر پایه ی یک کاربر منفرد آسان است و آن را میتوان با سیستم های کنترل دسترسی موجود تلفیق کرد. راهکارهایی چون اسکنرهای تشخیص و قفل درب های بیومتریکی، نیاز به کارت های کنترل دسترسی یا به اشتراک گذاری رمز عبور کیپد را از میان میبرد. سیستم های دیگر از اثرانگشت، عنبیه، چهره و سایر تکنولوژی های تشخیص برای ارزیابی بیشتر کنترل دسترسی در مناطق دارای محدودیت استفاده میکنند.
مزیت های امنیتی بیومتریک ها باعث ایفای نقش پررنگ آنها در بخش بانکداری میشود؛ این مزایا شامل مواردی چون موارد زیر میشوند:
- بازبینی حضور و غیاب یک کارمند و مدیریت پول های نقد،
- تایید هویت کارمندان و مشتریان،
- جلوگیری از تهدیدهای همزمان با وقوع رخداد و
- اهداف کالبدسنجی برای مراجع قانونی
منتقدین چه نظری دارند؟
علیرغم ظاهر شدن سیستم های بیومتریک به عنوان یک راهکار کلیدی در امنیت، متخصصین به این نکته اشاره داشته اند که این تکنولوژی را نمیتوان به عنوان پاسخی جامع برای تمام مسائلی که بانک ها با آن سر و کار دارند در نظر گرفت.
بسیاری از منتقدین شک گرا، نسبت به این موضوع هشدار داده اند که اتکای بیش از حد به تکنولوژی بیومتریک نمیتواند علاجی برای امنیت داده ها باشد. در یک سیستم بیومتریک، مشخصات افراد در یک پایگاه داده ثبت و ذخیره سازی میشود تا یک فرد شناسایی گردد و به اطلاعات داخل پایگاه داده ارجاع داده میشود تا هویت آن فرد تایید و اعتبارسنجی شود. جمع آوری و ذخیره-سازی داده های بیومتریک، خطرات امنیتی زیادی را در نوع خودش ایجاد میکند: آیا اصلا احتیاجی هست که این داده ها ذخیره شوند؟ و اینکه چه کسی این داده ها را مدیریت کرده و صاحب آنهاست و این داده ها برای چه اهدافی استفاده میشوند؟
قوانین مربوط به حفاظت از داده ها در حال شهرت یافتن و پذیرفته شدن در منطقه ی آسیا-اقیانوسیه هستند. کشورهایی چون استرالیا و سنگاپور جزء اولین کشورهایی بوده اند که تمام انرژی خود را صرف این کار کرده اند، این در حالی است که با به رسمیت شناخته شدن ضرورت حفاظت از داده ها برای شهروندان از سوی دولت ها، انتظار میرود که سایر کشورها هم همین کار را انجام بدهند. با توجه به درجات مختلف جاافتادگی دیجیتال در منطقه، مدتی طول میکشد تا کشورهای مختلف از ورژن های GDPR ﴿مقررات حفاظت از اطلاعات عمومی﴾ خاص خود پرده برداری کنند، مقرراتی که باعث به حداقل رساندن جمع آوری داده های شخصی و غیرضروری میشود و میتواند به کم کردن ریسک و خطر افشاگری کمک کند.
برخی از نگرانی ها و دغدغه های حول بکارگیری سیستم های کنترل دسترسی قدیمی در ادامه ی این مقاله ذکر شده اند.
بکارگیری مدیریت دسترسی فیزیکی و منطقی میتواند پیچیده و پرهزینه تمام شود، با این حال آوردن و مهمتر از آن، بردن کارکنان و پیمانکاران هنوز هم برای بسیاری از بیزینس های بزرگ موضوعی سردردآور است. بار این موضوع میتواند در مواردی چون موارد ذیل، به مراتب سنگین تر از قبل هم بشود: وقتی که داده های مربوط به بیومتریک برای اعتبارسنجی ضرورت پیدا میکنند، وقتی که دغدغه های مربوط به حریم شخصی برای کارمندان افزایش پیدا میکنند و وقتی که فشار زیادی به آن دسته از بانک های آسیایی که در اتحادیه اروپا و طبق قوانین GDPR فعالیت میکنند، وارد میشود.
چگونگی برخورد با قوانین
برای اطمینان حاصل نمودن از عدم زیرپا گذاشته شدن قوانین توسط راهکارهای بیومتریک، برخی از بانک های جهانی یک سری اقدامات خاص را طراحی کرده اند. به عنوان مثال، بانک بارکلیز لندن، اسکن آثار انگشت را روی یک سیم کارت هوشمند که مشتری روی آن کنترل دارد، ذخیره میسازد. بانک سی.آی.بی.سی کانادا که از بیومتریک های صوت-محور استفاده میکند، به مشتریان خود این تضمین را میدهد که این داده ها در مهندسی معکوس داده های اعتبارسنجی هیچگونه کمکی به هکرها نخواهد کرد. بانک های آسیایی نیز باید چنین مسیری را در پیش بگیرند، چرا که آنها به دنبال استفاده ی بیشتری از این تکنولوژی هستند.
برگرفته از مجله a&s
