با حجم زیاد افرادی که در حال رفت و آمد به فرودگاه ها هستند، امنیت از اهمیت بالایی برای اپراتورهای فرودگاه برخوردار است. دور نگاه داشتن افراد غیرمجاز و خطرناک از مناطق ممنوعه و با استفاده از سیستم های کنترل دسترسی قدرتمند بسیار حائزاهمیت است.
امنیت و ایمنی مسافرین و کارکنان به عنوان یک اولویت بزرگ برای فرودگاه ها تلقی میشوند و اپراتورها در حال روی آوردن به تکنولوژی های پیشرفته ای چون سیستم های نظارتی مجهز به آنالیتیک های پیشرفته، راهکارهای مرتبط با اینترنت اشیاء و تجهیزات شبکه سازی پیشرفته هستند تا امنیت تاسیسات خود را تضمین کنند. تقاضا برای محصولات امنیتی فرودگاهی در حال افزایش یافتن است. طبق پیش بینی گلوبال مارکت اینسایتز، ارزش این بازار از 9$ میلیارد دلار در سال 2016 به 16$ میلیارد دلار تا سال 2024 خواهد رسید و نرخ رشد مرکب سالانه ای حدود 7 درصد پیدا خواهد کرد.
سیستم های کنترل دسترسی، قلب امنیت فرودگاه ها هستند. هنگامی که صحبت از امنیت میشود، دغدغه ی اصلی سیستم های کنترل دسترسی به چالشی برای صدور اجازه ی ورود به افرادی میشود که دارای دسترسی تاییدشده به مناطق ممنوعه هستند. در فرودگاه های شلوغ، این موضوع میتواند به یک چالش واقعی تبدیل شود. راهکارهای کنترل دسترسی و همچنین تلفیق آنها با سایر پلتفرم های مدیریت داده از اهمیت بالایی برای تضمین حفظ سطح مناسبی از دسترسی در سراسر تاسیسات فرودگاه برخوردار هستند.
چالش موجود آن است که بیشتر کارکنان برای خود فرودگاه کار نمیکنند؛ آنها برای خطوط هوایی، تی.اس.اِی (اداره امنیت حمل و نقل) یا فروشندگان حاضر در محیط فرودگاه کار میکنند. سیستم های کنترل دسترسی به فرودگاه ها اجازه میدهند تا بین فروشندگان تفکیک صورت بگیرد و بین اینکه چه کسی باید یا نباید به برخی مناطق خاص دسترسی داشته باشد تمایز قائل شد.
مناطق کلیدی فرودگاه که نیاز به محافظت دارند
در یک فرودگاه، مناطق مهم و حساس گوناگونی وجود دارد که امنیت آن باید تامین شود. فرودگاه ها نقاط ممنوعه ی متعددی دارند که برای حفظ استانداردهای امنیتی، تنها پرسنل مجاز باید اجازه ی دسترسی به آنها را داشته باشند. این مناطق شامل موارد زیر میشوند:
1. باند فرودگاه ها – برای جلوگیری از تاخیر و اختلال در فرآیندهای مربوط به تیک.آف یا فرود؛
2. پناهگاه هواپیماها – برای جلوگیری از هرگونه دستکاری و اختلال در هواپیماها؛
3. مراکز داده که در آنها اطلاعات حساس ذخیره سازی میشوند؛
4. برج های کنترل ترافیک که رفت و آمد هواپیماها و مناطق مربوط به چمدان ها را تحت نظارت در می آورند.
مناطق مربوط به پیاده شدن/سوار شدن مسافرین نیز نقاط حساسی هستند که نیازمند سیستم های کنترل دسترسی میباشند. از آنجایی که این نقاط بخشی از تلاش فرودگاه برای اعمال کنترل مرزی تلقی میشوند، تفکیک بین مسافرین تازه به مقصد رسیده و مسافرینی که عازم مقصد خود هستند از اهمیت بالایی برخوردار است.
مناطقی چون داخل محل تحویل چمدان، اتاق ها و برج های کنترل همگی باید با یک سیستم کنترل دسترسی مورد محافظت قرار بگیرند. افرادی که در صدد وارد آوردن بیشترین میزان خسارت به این نوع تاسیسات هستند، به دنبال دسترسی پیدا کردن به این مناطق خواهند بود.
حوالی مناطق حساسی چون مرکز فرمان و کنترل و همچنین مناطق مربوط به ساماندهی چمدان ها باید سیستم های کنترل دسترسی دقیقی بکار گرفته شود. از آنجایی که چمدان ها هدف اصلی تروریست ها و قاچاقچیان هستند، محافظت مناسب از محدوده ی آنها بسیار حائزاهمیت است. منطقه ی دیگری که نیازمند سطوح بالایی از امنیت است، تاسیسات مربوط به خرده فروشی های حاضر در فرودگاه ها میباشد. فرودگاه های مدرن دارای فضاهای بسیار بزرگی از خرده فروشی ها و محل پذیرایی از مسافرین هستند که کالاها و اجناس ارزشمندی را در خود جای داده اند. از آنجایی که تمام افراد میتوانند به بسیاری از این مناطق دسترسی داشته باشند، این موضوع حائزاهمیت است که از کالاهای موجود در این فضاها در برابر سرقت و دستکاری محافظت به عمل آید.
احراز هویت چندفاکتوری میتواند با درخواست ارائه ی بَج و وارد کردن کد پین از سوی کارکنان، لایه ای مضاعف از امنیت را ایجاد کند. در صورتی که یکی از کارکنان بَج خود را گم کند، متخلفی که با آن بَج اقدام به ورود کند، بدون وارد کردن کد پین نمیتواند حتی یک درب را باز کند. در حال حاضر استفاده از بیومتریک های پیشرفته در حال افزایش پیدا کردن است و سیستم های تشخیص چهره را نیز شامل میشود.
منبع: مجله a&s
