ارتقاء امنیت با بیومتریک های چندوجهی

بیومتریک یا علم بیومتریک به تکنولوژی موجود برای اندازه‌گیری و آنالیز مشخصات بدن افراد جهت تشخیص هویت اطلاق میشود. با گذر زمان، ارگان های مختلف در حال سوق یافتن به سوی استفاده از بیومتریکهای چندوجهی هستند؛ این سیستم ها در مقایسه با راهکارهای تک-وجهی از مزیت های بخصوصی برخوردار هستند. به عنوان مثال، دستگاه های اثر-انگشت-خوان به تنهایی قادر به تشخیص اثر انگشت افراد از روی پوست چروکیده و آسیب دیده نیستند. دستگاه های شناسایی چندوجهی با ترکیب دو بیومتریک مختلف همچون اثرانگشت افراد + چهره ی آنها یا اثرانگشت افراد + رگ های موجود در زیر انگشتان آنها، انعطاف پذیری و امنیت بیشتری را ارائه کرده و متناسب با نیازهای کنترل دسترسی کاربران هستند.

سیستم های کنترل دسترسی معمولا مستلزم یکی از سه فاکتورتشخیص هویتی چون کارتها/نشان ها(یی که همراه خود دارید)، رمزهای عبور(ی که میدانید) و بیومتریک(هایی که خود شما هستید) میباشد. رفته رفته بیومتریک ها یا فاکتور«چیزی که خود شما هستید» در میان افراد شناخته تر شده است، چرا که در مقایسه با سایر فاکتورها، در این فاکتور هویت افراد گم نشده، به سرقت نرفته و فراموش نمیشود.

اکثر مشتریان هنوز هم از کلیدهای فلزی، کارتها یا بج ها برای ایمن سازی دربهای خود استفاده میکنند. در صورتی که این مشتریان هیچگونه نفوذی را در نتیجه سوء استفاده یا گم شدن کلیدها/کارتها تجربه نکرده باشند، متقاعدسازی آنها برای سرمایه گذاری در تکنولوژی های جدیدی چون سیستم های تشخیص اثرانگشت و چهره دشوار خواهد بود. اما در مورد سیستم های جدید نصب شده، این کار دشوار نبوده و به راحتی قابل انجام است. سیستم های بیومتریک از کلیدها و کارتها به مراتب ایمنتر و راحتتر هستند، چرا که این سیستم ها فراموش یا گم نشده و کسی قادر به سرقت اعتبار بیومتریک شما نیست.

در ابتدا، بیومتریکهای تک-وجهی تنها از یک بیومتریک مربوط به کاربر (فرقی نمیکند که بیومتریک مربوطه اثرانگشت، چهره، عنبیه چشم یا کف دست باشد) استفاده میکرده اند و این امری معمول بوده است. هرچند که رفته رفته و با گذر زمان، کاربران متوجه محدودیت تکنولوژی های بیومتریک تک-وجهی شدند. به عنوان مثال، همیشه یک درصد بخصوصی از افراد وجود دارند که آثار انگشت آنها قابل شناسایی و خواندن نیست. سیستم های تشخیص چهره نیز در صورت نصب شدن در فضاهای بیرونی و قرار گرفتن در معرض نورخورشید شدید چندان خوب عمل نمیکنند. بنابراین نصب یک سیستم بیومتریک ثانویه به گزینه ای حیاتی تبدیل میشود.

در حقیقت پتانسیل رشد بیومتریک های چندوجهی را نمیتوان نادیده گرفت. طبق گزارش ارائه شده توسط موسسه پژوهشی تکناویو پیشبینی شده است که بین سالهای 2016 تا 2020، راهکارهای بیومتریک چندوجهی به صورت جهانی نرخ رشد مرکب سالانه ای برابر 15 درصد داشته باشند.

مزیت های سیستم های بیومتریک چندوجهی

سیستم های بیومتریک چندوجهی از مزایای بالایی برخوردار هستند. یکی از مزیت های این سیستم ها، ارتقاء سطح امنیت در سازمان هایی است که از این سیستم ها استفاده میکنند؛ این سازمان ها میتوانند به جای استفاده از یک بیومتریک، از طریق دو بیومتریک به تایید هویت کارکنان/افراد بپردازند. مزیت این کار، فراهم سازی امکان تایید هویت چندگانه است. در صورت نیاز یک سازمان به سطوح بالای امنیت، این سازمان ها میتوانند از مدهای مختلفی برای شناسایی افراد استفاده کنند. به عنوان مثال برای صدور اجازه دسترسی به افراد، آثار انگشت و چهره ی آنها باید اسکن شود.

ترکیب مدهای بیومتریکی مکمل و مختلف باعث ایجاد عملکرد تطبیق بهتر و بالاتر میشود؛ این موضوع به معنای تعداد خطاهای تطبیق و عدم تطبیق کمتر و تعداد عملیات های شناسایی ناموفق کمتر است. به قطع شرایطی وجود خواهد داشت که در آن یک مد بخصوص ناتوان از اجرای عملکرد رضایت بخش بوده و یا شاید یک کاربر یک مد بخصوص را به مد دیگری ترجیح بدهد. در این موارد تنها یک مد نسبت به سایر مدها انتخاب میشود. با این وجود این کار باعث بهبود عملکرد و ارتقاء امنیت میشود، چرا که میزان داده های ضعیف و عدم موفقیت در عملیات شناسایی بسیار کاهش می یابد.

داشتن بیومتریک های هیبریدی و چند-مدلی باعث بهبود امنیت میشود، چرا که مشتریان میتوانند با استفاده از تایید هویت چندفاکتوری به “لایه لایه سازی” امنیت خود بپردازند. به عنوان مثال شما میتوانید سیستم تایید هویت دوفاکتوری را بکار بگیرید تا بدین شکل پیش از صدور اجازه ی دسترسی به درب، کاربران علاوه بر ارائه ی یک اثر انگشت معتبر، مجبور به تایید چهره ی خود باشند. برخی از مدل های سیستم های بیومتریک هیبریدی دارای چهار سنسور بیومتریکی، یک کارت خوان و یک کیپد هستند. با در نظر گرفتن تکنولوژی های بیومتریکی چندوجهی، امکان ایجاد و فراهم سازی امنیت و آسودگی بی انتها خواهد بود.