آیا شنیده اید که ویدئوهای تحت شبکه باعث انقلابی در بازار سیستم های نظارت ویدئویی شده اند؟ بازگو نمودن چنین ادعایی دور از حقیقت و اغراق نیست. هم اکنون صنعت کنترل دسترسی نیز در آستانه ی چنین پیشرفتی قرار دارد. بار دیگر، با گذار از سیستم های آنالوگ به سوی سیستم های تحت شبکه و با بکارگیری استانداردهای باز است که فرصت های جدید فراهم میگردد و رشد بازار برانگیخته میشود.
از زمان معرفی نخستین دوربین تحت شبکه در سال 1996، سهم بازار سیستم های نظارت ویدئویی تحت شبکه سال به سال افزایش یافته است. امروزه راهکارهای ویدئویی تحت شبکه، مجموعه ای از مزیت ها و امکانات پیشرفته را ارائه میکنند که تکنولوژی های نظارت ویدئویی آنالوگ قادر به ارائه ی آنها نیستند.
با گذار مشابه صنعت کنترل دسترسی فیزیکی از تکنولوژی آنالوگ به تحت شبکه، برخی تصورات غلط رایج وجود دارد. در ادامه ی این مقاله، 3 مورد از بزرگترین این تصورات مورد بررسی قرار خواهد گرفت.
مورد 1 – ارتقاء سیستم های آنالوگ موجود به تکنولوژی های تحت شبکه نمی ارزد.
یک سیستم کنترل دسترسی آنالوگ معمول، به سیم کشی هر یک از دستگاه ها – کارتخوان، دستگیره، قفل درب و … – با کابل RS-485 در یک واحد مرکزی یا سرور مرکزی وابسته است. علاوه بر اختصاصی بودن این سیستم ها که به معنای محدود شدن کاربر نهایی به یک تامین کننده ی واحد برای سخت افزارها و نرم افزارها است، این راهکارها اغلب بسیار پیچیده بوده و نیازمند پرسنل متخصص برای نصب و پیکربندی هستند.
علاوه بر این با در نظر گرفتن این که یک دستگاه کنترل کننده مرکزی معمول قادر به پوشش دهی تعداد خاصی درب ﴿معمولا 4، 8، 16 یا 32 درب﴾ است، فرایند توسعه ی سیستم های آنالوگ دشوار خواهد شد. نه تنها این محدودیت باعث عدم انعطاف پذیری سیستم میگردد، بلکه برآورده کردن نیازهای یک کاربر ﴿به عنوان مثال در صورت نیاز به کنترل دسترسی در 9 یا 17 درب﴾ با محصولات موجود را نیز دشوار میسازد. همچنین این عدم انعطاف پذیری، هزینه های فرعی بالایی را به بار می آورد که میتواند افزودن یک درب را بی هیچ دلیل موجهی گران سازد.
بنابراین بروزرسانی یک سیستم کنترل دسترسی آنالوگ به تکنولوژی تحت شبکه، امکان انعطاف پذیری بیشتر را در عین هزینه های کمتر فراهم میکند، از آنجایی که برای افزودن درب های اضافی باید سیستم را توسعه داد. شبکه های IP را میتوان برای بیش از یک نوع کاربری استفاده نمود. بدین شکل، سیستم های امنیتی مختلف میتوانند از یک زیرساخت مشترک استفاده کنند و با یکدیگر تلفیق شوند. اغلب بازبینی و مدیریت سیستم های امنیتی از راه دور به عنوان نیازی اصلی تلقی میگردد. این کار را میتوان به آسانی و با استفاده از راهکارهای تحت شبکه ی شامل کنسول دسترسی وب-محور به اجرا در آورد.
مورد 2 – سیستم های کنترل دسترسی تنها مختص تاسیسات بزرگ هستند.
محصولات و سیستم های کنترل دسترسی آنالوگ معمولا برای تاسیسات بزرگ با دربهای بسیار زیاد و شاید هزاران دارنده ی کارت طراحی و بهینه سازی شده اند. بازار واقعی متفاوت به نظر میرسد. میانگین تاسیسات شامل 7 درب با 130 دارنده ی کارت میشود. تنها 20 ٪ از تاسیسات شامل بیش از 10 درب هستند.
بدون نیاز به سیم کشی به یک واحد کنترل مرکزی یا سرور مرکزی، سیستم های کنترل دسترسی تحت شبکه امکان برپایی تاسیساتی انعطاف پذیر و مقیاس پذیر را فراهم میکنند. این موضوع به معنای راهکاری همه فن حریف تر و مقرون به صرفه تر است. با رها شدن از محدودیت های توسعه ی سیستم در برخی مکان های خاص، یک راهکار تحت شبکه میتواند ـ در واقع ضروری است که بتواند – هر بار یک درب و یک کارت خوان را به تاسیسات خود بیافزاد.
علاوه بر این، تکنولوژی تحت شبکه باعث فعالسازی راهکارهای “edge” میشود. یک راهکار edge دارای یک دستگاه کنترل کننده برای هر درب بوده که بعدا به اِتِرنِت محلی موجود از طریق یک سوئیچ شبکه ی معمول متصل میشود، بدون آنکه نیازی به سروری مرکزی برای مدیریت باشد. از آنجایی که هم اکنون شبکه های IP به وفور در ادارات، مغازه ها، کارخانه ها و تاسیسات مشابه مشاهده میشود، هزینه های افزودن دستگاه های کنترل کننده ی درب، بر خلاف اتصالات سریالی چندگانه به یک سرور مرکزی، حداقل خواهد بود. کار کابل کشی حتی میتواند به مراتب آسان تر شود. با بکارگیری یک دستگاه کنترل کننده ی پشتیبانی شده توسط ﴿ Power over Ethernet) PoE در هر یک از دربها، نیاز به یک کابل انرژی جداگانه از بین میرود، بدین شکل زمان و هزینه های کلی نصب در مقایسه با زمان و هزینه های کلی نصب در یک راهکار کنترل دسترسی آنالوگ کاهش می یابد.
مورد 3 – سیستم های کنترل دسترسی، راهکارهایی اختصاصی هستند که امکان تلفیق آنها با سایر سیستم های امنیتی وجود ندارد.
بسیار مشابه گذار صورت گرفته در بازار نظارت ویدئویی، گذار از تکنولوژی آنالوگ به تحت شبکه باعث گذار از سیستم های اختصاصی به سیستم های باز در صنعت کنترل دسترسی خواهد شد. و احتمال بسیار زیادی وجود دارد که این راهکارها مطابق استانداردهای بین المللی صنعت باشند.
راهکارهای باز و اینترفیس های (واسط های کاربری) استاندارد لازمه ی هر صنعتی است که خواستار ساخت معادل خود برای “plug-and-play” هستند. بیشتر سیستم عامل‌های جدید با مکانیزم Plug&Play سازگاری دارند یعنی آنها میتوانند در سخت‌افزاررایانه جستجو کرده، آنها را شناسایی و در صورت نیاز به صورت خودکار نصب کنند.Plug&Play هم به پشتیبانی نرم‌افزاری و هم سخت‌افزاری نیازمند است. در واقع یک سری خصوصیات سخت‌افزاری لازم است تا نرم‌افزار بتواند بدرستی آن را شناسایی کند.مزیت های زیادی در چنین پیشرفتی در سیستم های کنترل دسترسی نهفته است. این پیشرفت ها به کاربران اجازه میدهد که از میان اجزایی – کارت خوان، دستگاه کنترل کننده درب و نرم افزار – که به بهترین نحو پاسخگوی نیازها و ترجیحات آنهاست آزادانه انتخاب کنند. این آزادی در انتخاب، سیستم را منسوخ ناشدنی میسازد و این بدان معناست که کاربر نهایی دیگر مجبور به تکیه بر یک برند یا تامین کننده واحد نیست. به همین اندازه حائز اهمیت، این آزادی امکان تلفیق با سیستم های امنیتی دیگر و اپلیکیشن های سایر برندها را فراهم میسازد، بدون آنکه به جعبه های سخت افزاری پرهزینه برای ایجاد “پل های ارتباطی” بین سیستم های مختلف نیاز باشد. به عنوان مثال یک تقاضای معمول از سوی افراد، تقاضا برای تلفیق سیستم های کنترل دسترسی فیزیکی با ویدئو است. با ورود افراد به یک ساختمان، یکی از دوربین ها تحریک میشود؛ بدین شکل میتوان از تصاویر زنده برای بررسی رخدادها یا کنترل هویت استفاده نمود.
در بازار سیستم های امنیتی تحت شبکه در حال حاضر روند واضح و روشنی جهت طراحی رابط پلتفرم نرم افزار (API﴾ باز یا استاندارد وجود دارد که تمامی رقبای این صنعت میتوانند تحت شرایطی عادلانه، منطقی و غیر تبعیض آمیز از آن استفاده کنند. طبیعتا این موضوع باعث افزایش ذخایر و ارتقاء رقابت میشود و سطح جدیدی از ابتکار را به صنعت می آورد و در عین حال بهره مند شدن از گزینه های مختلف ارائه شده توسط راهکارهای تحت شبکه را برای کاربران نهایی، نصاب ها، مشاوران و دیگران به مراتب آسان تر میسازد.
به عنوان مثال، ONVIF به عنوان یکی از استانداردهای جهانی و باز این صنعت که هدف آن آسان سازی طراحی و استفاده از محصولات امنیتی تحت شبکه میباشد، در سال 2010 بسطی را در محدوده ی استانداردسازی سازمان خود معرفی نمود که کنترل دسترسی فیزیکی را شامل میشود. به صورت ایده آل، دستگاه های کنترل دسترسی شرکت های سازنده ای که مطابق استاندارد ONVIF باشند، در آینده ی نزدیک با یکدیگر و همچنین سایر محصولات نظارت ویدئویی و سیستم های مطابق این استاندارد بی هیچ دردسر و به صورت یکپارچه کار خواهد کرد.
چشم انداز آینده
تا سال 2016، سیستم های کنترل دسترسی تحت شبکه بیش از 35٪ از بازار را با توجه به حمل و نقل های انجام شده تشکیل خواهند داد. فاکتور اصلی در این مورد این است که ساختمان های جدید به شکل فزاینده ای در حال مجهز شدن به سیستم های کنترل ساختمان تحت شبکه هستند. این موضوع زمینه ی تلفیق سیستم های اغلب جداگانه ی گذشته را همچون کنترل دسترسی، تشخیص ورود غیرمجاز، آلارم های آتش یا نظارت ویدئویی فراهم میکند.
استانداردهای باز و قابلیت قرار دادن سیستم های امنیتی مختلف در یک ساختار تحت شبکه ی مشترک به نصاب های این امکان را میدهد که راهکارهایی را بر اساس محصولات شرکت های سازنده ی مختلف بسازند. بدین شکل آنها بهتر میتوانند تقاضای مشتریان را برآورده ، پروژه ها را رقابتی تر قیمت گذاری و راهکارهایی سفارشی برای چالش ها و تقاضاهای یک نصب خاص ارائه کنند. کاربران نهایی از یک تکنولوژی منسوخ ناپذیر و قابل تنظیم بهره مند میشوند که به آسانی آن را میتوان با توجه به نیازهای در حال رشد کاربران تنظیم کرد، بدون آنکه مجبور به قفل شدن روی محصولات یک شرکت سازنده ی واحد باشند.
برگرفته از مجله a&s
